فهرست منابع حدیثی شیعه

1. کتاب سلیم بن قیس- مؤلف: سلیم بن قیس الهلالی- قرن1.
2. الصحیفه السجّادیّه- مؤلف: الامام زین العابدین علیه السّلام- قرن1.
3. مسند زید- مؤلف: زید بن علی- قرن2.
4. توحید المفضل- مؤلف: الامام الصادق علیه السّلام- قرن2.
5. مصباح الشریعه- المنسوب الی الامام الصادق علیه السّلام- قرن2.
6. اصل جعفر بن محمد الحضرمی- مؤلف: جعفر بن محمد الحضرمی- قرن2.
7. اصل جعفر بن محمد القرشی- مؤلف: جعفر بن محمد القرشی- قرن2.

اسلامیّت یا جمهوریّت؟

یادم هست آن روزها که تازه انقلاب اسلامی پیروز شده بود و برای نخستین بار عنوان «جمهوری اسلامی» برای این نظام تازه ای که همچون ثمره سیاسی انقلاب تلقی می شد بر سر زبان ها افتاده بو د ، یکی از نویسندگان سیاسی صاحب شهرت که بعدها سر از لس آنجلس  در آورد ،من باب تشکیک در امکان تحقق چنین نظامی به این استدلال آویزان شده بود که «اصلآ جمهوری اسلامی دیگر چه صیغه ای است؟ این که جز یک ترکیب موهوم بیش نیست و ..... مگر جمع این دو -جمهوریت و اسلامیت - ممکن است؟»

به بهانه آغاز جشنواره فجر انقلاب

جای خالی تصویر انقلاب و افتخارات مردم در سینمای ایران

آیا اکنون پس از سی و چند سال از نجات سینما توسط انقلاب نباید بپرسیم چرا جای تصویرهایی از بزرگترین تحول تاریخ معاصر در سینمای ایران خالی است. آیا مردم حق ندارند سینماگران و مسئولان سینمایی را به دادگاه وجدانشان بکشانند که چرا به این مهم ادای دین نمی کنید؟

با ورود امام خمینی(ره) به میهن در 12 بهمن57

"انقلاب اسلامی ایران"، متولد لحظه‌های ناب حضور است، حضوری که اراده و ایمان مردم را در قاب انقلاب اسلامی تصویر می‌کند، بازخوانی این لحظه‌ها ما را در پیروزی انقلاب شکوهمند و لمس حضور رهبری استوار "امام خمینی(ره)" با مردان واقعی آن زمان همگام می‌کند.

"امام آمد" تیتری ساده اما خبری مهم برای ملت هوشیار ایران اسلامی بود، خبری که عمق جان را برای استقبال تاریخی از بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی مهیا می‌کرد.

نسیم پیروزی انقلاب در 12 بهمن 57 با فدوم امام مهربانی‌ها وزیدن گرفت تا مقدمه‌ای برای شکوهی بزرگ در تاریخ انقلاب اسلامی ایران باشد.

گوشه‏ اى از دستاوردهاى درخشان انقلاب اسلامی

 

بیان همه دستاوردهاى نظام اسلامى در یک کتاب قطور هم نمى‏گنجد تا چه رسد به مجال ضیق این مطلب، اما در این مجال کوتاه تلاش شده است تا به اختصار، سرفصل‏هاى برخى از دستاوردهاى اصلى نظام اسلامى فهرست شود.

کلیات :: ضرورت تشکیل حکومت اسلامی - قسمت اول

آیا تشکیل حکومت یک ضرورت اجتماعی است که هرگز بی نیاز از آن نیستیم؟ یا این که حکومت مولود شرایط ویژه ای است و چون آن شرایط تغییر بکند از حکومت بی نیاز می شویم؟[1]
جامعه شناسان می گویند تشکیل دولت و حکومت در همه شرایط، یک ضرورت اجتماعی است و نمی توان بی نیاز از آن بود و نیاز به تشکیل حکومت از مسائل جدید حیات اجتماعی انسان نیست، این ضرورت مربوط به تمامی دوران های گذشته زندگی مدنی و اجتماعی بشر بوده است. از نظر افلاطون «ارتقای به سطح والای زندگی فرد، بدون دولت امکان پذیر نیست و ارسطو این حقیقت را از مظاهر طبیعی حیات بشری شمرد و می گوید: «دولت از مقتضیات طبع بشری است؛ زیرا انسان بالطبع موجود اجتماعی است و کسی که قائل به عدم لزوم دولت است، روابط طبیعی را ویران می کند و خود یا انسانی وحشی است یا از حقیقت انسانیت خبر ندارد»[2].

مبشّر صبح

دیدیم که می شناسیمش ……..و تصویرش را از پیش در خاطر داشته ایم. دیدیم که می شناسیمش، نه آن سان که دیگران را…… و نه حتی آن سان که خود را. چه کسی از خود آشناتر ؟ دیده ای هرگز که نقش غربت در چهره خویش بیند و خود را نبشناسد؟
دیدیم که می شناسیمش، بیش تر از خود … تا آنجا که خود را در او یافتیم، چونان نقشی سرگردان در آبگینه که صاحب خویش را باز یابد و یا چونان سایه ای که صاحب سایه را …… و از آن پس با آفتاب خود را بر قدمگاهش می گستر دیم و شب که می رسید به او می پیوستیم.
آن صورت ازلی را چه کسی بر این لوح قدیم نقش کرده بود؟ می دیدیم که چشمانش فانی است ، اما نگاهش باقی، می دیدیم که لبانش فانی است ، اما کلامش با قی. چشمانش منزل عنایتی ازلی و دهانش معبر فیضی ازلی و دستانش... چه بگویم ؟ کاش گوش نامحرمان نمی شنید .

آخرین دوران رنج - قسمت 2

پس معنای «روشنفکری» همین است که یونگر می گوید. روشنفکری یعنی پذیرش آرای نیهیلیستی و ایمان آوردن به آن. و روشنفکر کسی است که با احکام نظری علوم جدید – فلسفه علمی – حکم می کند و عامل به احکام عملی علوم جدید یعنی «اخلاق علمی» است. همانطور که یونگر نوشته است، نیهیلیسم در میان ما امت هایی که ریشه در تاریخ و فرهنگی کهن داریم به دشواری پذیرفته می شود. وضع روشنفکری و روشنفکران در ایران – و جهان کهن – و نسبت آنها با دین و مردم نیز ازهمین جا قابل پیش بینی است. در اینجا از یک سو میان روشنفکران و مردم دیواری از عدم تفاهم حائل است و از سوی دیگر، روشنفکری – به معنای اتم لفظ – نیز تحقق خارجی نمی یابد. روشنفکری با پشت کردن به پبمان فطری و ازلی آدم به ظهور می رسد و به این معنا هرگز به تمام معنای کلمه تحقق نمی یابد، چرا که انسان در ذات خویش «متعهد» است.

آخرین دوران رنج - قسمت 1

یقین دارم که نیهلیسم در سراشیب افول افتاده است و اگر اینچنین باشد-که می دانم هست- باز نگری به دورانی که اگر چه افول خواهد کرد، اما هنوز آثار چند ساله تعین و تحقق آن باقی است، می تواند یاریمان دهد در نظر کردن به تاریخ، آن سان که شاید. سخن از «افول» اکنون در افواه افتاده است و این خود شاهدی است بر صدق و صحت خویش، چرا که نیهیلیسم همواره در «اکنون» می زید و اجازه نمی دهد که فراتر از اکنون بیندیشد و همین که شده اند کسانی که با نحوی خود آگاهی تاریخی، اکنون را نسبت با تاریخ می نگرند، نوید آغاز مرحله ای دیگر است. در «اکنون» زیستن منافی خود آگاهی است. ارنست یونگر نیز در کتاب «عبور از خط» به همین معنا توجه یافته:

نحوه شهادت امام رضا علیه السّلام

حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ در سال 148 هـ .ق در شهر مدینه متولد شد،[1] و در ماه صفر سال 203 هـ .ق در سن 55 سالگی در شهر طوس خراسان به شهادت رسید.
در باب شهادت ایشان تقریباً تمام علمای شیعه و عده زیادی از علمای اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهید شده اند. درباره عامل شهادت اختلاف نظر و اقوالی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.
قول مشهور این است که آن حضرت توسط مأمون خلیفه عباسی مسموم شده و به شهادت رسیده اند.

چگونگی شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام

قطب راوندی از حضرت امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت کرده است: «که حضرت امام حسن ـ علیه السلام ـ به اهل‌بیت خویش می‌فرمود که من با زهر شهید می‌شوم مانند رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پرسیدند: چه کسی این کار را خواهد کرد؟ فرمود: این کار را زن من جعده دختر اشعث بن قیس خواهد کرد. معاویه به طور پنهانی زهری برای او خواهد فرستاد و امر خواهد کرد او را که آن زهر را به من بخوراند. گفتند: او را از خانه‌ی خود بیرون کن .فرمود:

علت ممانعت دشمنان از دفن پیکر مطهر امام حسن علیه السلام در کنار پیامبر صلی الله علیه و آله

یکی از امامان معصوم و نوه ی بزرگ پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ حضرت امام حسن مجتبی است که مورد ظلم بنی امیه و دیگر دشمنان واقع شده و با زهر کینه به شهادت رسیده و بعد از شهادت نیز، جنازه مطهر آن حضرت مورد حمله و تیرباران واقع شد.[1]
این دشمنان چه کسانی بودند؟ و چرا با امام حسن مجتبی که به گفته پیامبر سید جوانان اهل بهشت بود این گونه برخورد کردند؟ و هدفشان چه بود؟

علت و چگونگی تیرباران کردن پیکر مکفون امام حسن علیه السلام

معاویه برای اجرای نقشه‌های شوم خود و زمینه‌سازی ولایت عهدی یزید، فقط امام مجتبی ـ علیه السلام ـ را مانع می‌دید ، لذا نقشه قتل آن حضرت را طرح کرد و از همان روزهای نخست با تحریک عوامل خود حتی در درون خانواده امام(ع) نقشه‌هایش را به اجرا درآورد. در هنگام حرکت آن حضرت از کوفه به مدینه نقشه شهادت امام به طور زیرکانه‌ای طرح شد، به گونه‌ای که شخص کوری با عصای مسموم به امام حمله برد و امام را مجروح کرد ، ولی امامم(ع) نجات یافت، بلاذری می‌گوید: که معاویه به دختر سهیل بن عمرو گفت: صد هزار دینار به تو می‌دهم که به امام سمّ بخورانی، و در پایان معاویه توسط دختر اشعث (جُعْده) نقشة قتل امام را به وسیلة سم اجرا کرد. همچنین ابن خلدون می‌نویسد: (یزید با وعدة ازدواج به جُعْده سبب شهادت امام شد.)

کار تجهیز و تدفین پیکر مطهر پیامبر صلی الله علیه و آله را ابوبکر انجام داده یا علی علیه السلام

پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ بعد از بیست و سه سال تبلیغ رسالت و دعوت مردم به یکتاپرستی و تقوا و ابلاغ دین اسلام در تمام جزیرة العرب، روز دوشنبه بیست و هشتم صفر سال یازدهم هجری در سن شصت و سه سالگی از این جهان رحلت فرمودند. بر اساس روایات تاریخی که از اهل سنت نقل شده است پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در حالی جان به جان آفرین تسلیم کردند که سرشان روی سینه علی ـ علیه السلام ـ قرار داشت و مراسم تجهیز و تکفین و تدفین و نماز آن حضرت را علی بن ابی طالب- علیه السلام - با کمک چند نفر دیگر از بنی هاشم انجام دادند.

علت تاخیر چند روزه در تدفین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

در باره روز دفن پیامبر(ص)اختلاف است ؛ ظاهر عبارت شیخ مفید این است که دفن‏ پیامبر (ص) در همان روزى بود که وفات یافته بود. ابن هشام روایت کرده است که آن حضرت (ص) روز دوشنبه درگذشت و روز سه شنبه غسل داده شد و روز چهارشنبه، شبانه، به خاک سپرده شد. ابن سعد نیز مثل همین روایت را نقل کرده جز قسمت غسل در روز سه‏شنبه. همچنین روایت کرده‏اند که آن حضرت در روز دوشنبه هنگام غروب جان داد و در تاریکى به خاک سپرده شد و جز نزدیکانش عهده‏دار کار او نشدند و در روایتى است که پیغمبر (ص) در سحرگاه شب چهارشنبه به خاک سپرده شد و در روایت دیگرى است که آن حضرت روز دوشنبه هنگام غروب خورشید از دنیا رفت و روز سه شنبه هنگام غروب به خاک

زیارت حضرت رسول(ص) از بعید

اَشْهَدُ اَنْ لآ اِلهَ الاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً

گواهم که نیست معبود حقی جز او خدا یگانه است و شریک ندارد و گواهم که محمد

وفات یا شهادت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم

درباره این موضوع و هم‌چنین در تاریخ شهادت نبی اکرم(ص) در میان نویسندگان و مورخان اختلاف می‌باشد و بعضی از نویسندگان فقط به بیان این جمله که مریض، شد و از دنیا رفت اکتفاء کرده‌اند.
در کتب تاریخی نقل شده است که یهودیان چندین مرتبه تصمیم گرفتند که پیامبر اکرم(ص) را به شهادت برسانند ولی هر مرتبه پیامبر(ص) توسط جبرییل از این توطئه آگاه می‌شد و یهودیان به مقصود خود نمی‌رسیدند و در پایان جنگ خیبر نیز گروهی از بزرگان قوم یهود زینب دختر حارث را که از اشراف یهود بود و پدر خود حارث و برادر خود مرحب و شوهر خود سلامَ بن مِشکم را از دست داده بود تحریک کردند تا شاید به مقصود خود که نابودی رسول خدا(ص) و در نتیجه نابودی دین تازه تأسیس اسلام بود نایل شوند ولی اگر چه این عمل نیز به شهادت آنی و فوری آن حضرت منجر نشد ولی باعث مسمومیت آن حضرت گردید و در نهایت در درازمدت به شهادت آن حضرت انجامید.

ماجرای رحلت و قبض روح پیامبر صلی الله علیه و آله

در حالی که اضطراب و دلهره، سراسر «مدینه» را فرا گرفته بود، یاران پیامبر- صلی الله علیه و آله -، با دیدگانی اشکبار و دل هایی آکنده از اندوه، دور خانه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ گرد آمده بودند تا از سرانجام بیماری پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ آگاه شوند. گزارش هایی که از داخل خانه به بیرون می رسید، از وخامت وضع مزاجی آن حضرت، حکایت می کرد و هر نوع امید بهبودی را از بین می برد.
گروهی از یاران آن حضرت، علاقه مند بودند که از نزدیک رهبر عالیقدر خود را زیارت کنند، ولی وخامت وضع پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ اجازه نمی داد در اتاقی که حضرت در آن بستری شده بود، جز اهل بیت وی، کسی رفت و آمد کند.

وقایع آخرین روزهای زندگانی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ که برای هدایت بشریت از سوی خداوند متعال مبعوث شده بودند که سرتا سر زندگیش پر از اتفاق بود و سیره نویسان و تاریخ نگاران از اهل سنت و شیعه کتاب های مفصل و مستقلی نگاشته اند و نیز آخرین لحظات زندگی آن حضرت که می توان آخرین حج، حادثه غدیر، جانشینی امیر المؤمنین و بیعت مردم با آن حضرت در حضور پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از عهده این نوشتار بیرون است اما جریاناتی که با هم مرتبط بودند و تا آخرین لحظات عمر با برکت آن حضرت حتی پس از آن نقش اساسی و تعیین کننده را داشت و اگر درست به پیام های این حوادث عمل می شد، هیچ وقت جامعه اسلامی دچار انحطاط و تفرقه نمی شد. به عبارتی دیگر اتفاقات آخر عمر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ را می توان از دو منظر بررسی کرد: یک از نگاه خارجی، دو: از نگاه داخلی.
الف) اتفاقات داخلی جامعه اسلامی در لحظات آخر عمر پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ

مفاتیح الجنان - روز رحلت حضرت رسول

روز وفات خاتم الانبیاء

روز بیست و هشتم سنه یازدهم روز وفات حضرت خاتم الا نبیاء صَلَوات اللّهِ عَلَیْهِ وَ الِهِ است و روز وفات روز دوشنبه بوده بالاتفاق و در وقت وفات سنین عمر مبارکش به شصت و سه رسیده بود چهل سال از سنّ شریفش ‍ گذشته بود که وحى بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سیزده سال در مکّه مردم را دعوت به خداپرستى نمود و پنجاه و سه سال داشت که به مدینه هجرت فرمود و در سال دهم هجرت وفات فرمود و امیرالمؤ منین علیه السلام متوجّه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسیل و تکفین بر آن جناب نماز گذارد پس دسته دسته اصحاب آمدند و بدون امام بر آن حضرت نماز گذاردند و