گوشه اى از دستاوردهاى درخشان انقلاب اسلامی
| شنبه, ۱۲ بهمن ۱۳۹۲، ۰۹:۴۶ ق.ظ|بازدید: ۳۶۶
- ۰ نظر
- ۱۲ بهمن ۹۲ ، ۰۹:۴۶
اپلیکیشن آدینه اَرَدبرای android
فردا -شنبه- مصادف با 12 بهمن ماه و سالروز ورود تاریخی حضرت امام راحل به میهن اسلامیمان، زنگ انقلاب راس ساعت 09:33 صبح همراه با سایر مدارس کشور در مدارس ارد نیز نواخته خواهد شد. این مراسم با حضور حضرت حجة الاسلام والمسلمین شاهچراغ امام جمعه بخش اَرَد و مسئولین محلی در دبیرستان شهید علیپور ارد برقرار خواهد بود.
آیا تشکیل
حکومت یک ضرورت اجتماعی است که هرگز بی نیاز از آن نیستیم؟ یا این که حکومت
مولود شرایط ویژه ای است و چون آن شرایط تغییر بکند از حکومت بی نیاز می
شویم؟[1]
جامعه شناسان می گویند تشکیل دولت و حکومت در همه شرایط، یک ضرورت
اجتماعی است و نمی توان بی نیاز از آن بود و نیاز به تشکیل حکومت از مسائل
جدید حیات اجتماعی انسان نیست، این ضرورت مربوط به تمامی دوران های گذشته
زندگی مدنی و اجتماعی بشر بوده است. از نظر افلاطون «ارتقای به سطح والای
زندگی فرد، بدون دولت امکان پذیر نیست و ارسطو این حقیقت را از مظاهر طبیعی
حیات بشری شمرد و می گوید: «دولت از مقتضیات طبع بشری است؛ زیرا انسان
بالطبع موجود اجتماعی است و کسی که قائل به عدم لزوم دولت است، روابط طبیعی
را ویران می کند و خود یا انسانی وحشی است یا از حقیقت انسانیت خبر ندارد»[2].
وَ قَالَ علیه السلام لِابْنِهِ الْحَسَنِ علیه السلام لَا تَدْعُوَنَّ
إِلَى مُبَارَزَةٍ وَ إِنْ دُعِیتَ إِلَیْهَا فَأَجِبْ فَإِنَّ الدَّاعِیَ
بَاغٍ وَ الْبَاغِیَ مَصْرُوع
دیدیم که می شناسیمش ……..و تصویرش را از پیش در خاطر داشته ایم. دیدیم که می شناسیمش، نه آن سان که دیگران را…… و نه حتی آن سان که خود را. چه کسی از خود آشناتر ؟ دیده ای هرگز که نقش غربت در چهره خویش بیند و خود را نبشناسد؟
دیدیم که می شناسیمش، بیش تر از خود … تا آنجا که خود را در او یافتیم، چونان نقشی سرگردان در آبگینه که صاحب خویش را باز یابد و یا چونان سایه ای که صاحب سایه را …… و از آن پس با آفتاب خود را بر قدمگاهش می گستر دیم و شب که می رسید به او می پیوستیم.
آن صورت ازلی را چه کسی بر این لوح قدیم نقش کرده بود؟ می دیدیم که چشمانش فانی است ، اما نگاهش باقی، می دیدیم که لبانش فانی است ، اما کلامش با قی. چشمانش منزل عنایتی ازلی و دهانش معبر فیضی ازلی و دستانش... چه بگویم ؟ کاش گوش نامحرمان نمی شنید .
وحدت، مهمترین مساله ی امروز دنیای اسلام است/ایجاد اختلاف میان مسلمانان، محور اساسی ترفندهای استکبار/هشدار نسبت به خطر بزرگ جریانهای تکفیری
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در خجسته سالروز میلاد
تاریخ سازِ نبی مکرم اسلام و ولادت پربرکت امام صادق (ع) در دیدار «جمعی از
مسئولان کشور، میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و گروههایی از مردم»، با دعوت
از جهان اسلام برای برآورده ساختن انتظارات پیامبر خاتم، تاکید کردند:
امروز مهمترین مساله ی دنیای اسلام، وحدت است و با وجود همه توطئه ها،
آینده امت اسلامی در پرتو «وحدت، آگاهی و بیداری اسلامی»، درخشان و نوید
بخش خواهد بود.
پنج شنبه 26 دیماه ، حجة الاسلام والمسلمین حسین ملک مکان رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان فارس در اَرَد حضور یافت و با جمعی از مسئولین و معتمدین دیدار کرد. در این دیدار که با حضور حجة الاسلام شاهچراغ امام جمعه اَرَد، فرمانده پاسگاه انتظامی اَرَد، فرمانده حوزه بسیج اَرَد، نماینده شورای اسلامی، دهیار، مسئول جهاد کشاورزی و جمعی از معتمدین در دفتر امام جمعه صورت گرفت، حجة الاسلام والمسلمین ملک مکان دقایقی را با مدعوین به گفتگو پرداخت و در رابطه با برگزاری نماز جمعه نکاتی را یادآور شد.
پس معنای «روشنفکری» همین است که یونگر می گوید. روشنفکری یعنی پذیرش آرای نیهیلیستی و ایمان آوردن به آن. و روشنفکر کسی است که با احکام نظری علوم جدید – فلسفه علمی – حکم می کند و عامل به احکام عملی علوم جدید یعنی «اخلاق علمی» است. همانطور که یونگر نوشته است، نیهیلیسم در میان ما امت هایی که ریشه در تاریخ و فرهنگی کهن داریم به دشواری پذیرفته می شود. وضع روشنفکری و روشنفکران در ایران – و جهان کهن – و نسبت آنها با دین و مردم نیز ازهمین جا قابل پیش بینی است. در اینجا از یک سو میان روشنفکران و مردم دیواری از عدم تفاهم حائل است و از سوی دیگر، روشنفکری – به معنای اتم لفظ – نیز تحقق خارجی نمی یابد. روشنفکری با پشت کردن به پبمان فطری و ازلی آدم به ظهور می رسد و به این معنا هرگز به تمام معنای کلمه تحقق نمی یابد، چرا که انسان در ذات خویش «متعهد» است.
یقین دارم که نیهلیسم در سراشیب افول افتاده است و اگر اینچنین باشد-که می دانم هست- باز نگری به دورانی که اگر چه افول خواهد کرد، اما هنوز آثار چند ساله تعین و تحقق آن باقی است، می تواند یاریمان دهد در نظر کردن به تاریخ، آن سان که شاید. سخن از «افول» اکنون در افواه افتاده است و این خود شاهدی است بر صدق و صحت خویش، چرا که نیهیلیسم همواره در «اکنون» می زید و اجازه نمی دهد که فراتر از اکنون بیندیشد و همین که شده اند کسانی که با نحوی خود آگاهی تاریخی، اکنون را نسبت با تاریخ می نگرند، نوید آغاز مرحله ای دیگر است. در «اکنون» زیستن منافی خود آگاهی است. ارنست یونگر نیز در کتاب «عبور از خط» به همین معنا توجه یافته:
حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ در سال 148 هـ .ق در شهر مدینه متولد شد،[1] و در ماه صفر سال 203 هـ .ق در سن 55 سالگی در شهر طوس خراسان به شهادت رسید.
در باب شهادت ایشان تقریباً تمام علمای شیعه و عده زیادی از علمای اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهید شده اند. درباره عامل شهادت اختلاف نظر و اقوالی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.
قول مشهور این است که آن حضرت توسط مأمون خلیفه عباسی مسموم شده و به شهادت رسیده اند.
قطب راوندی از حضرت امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت کرده است: «که حضرت امام حسن ـ علیه السلام ـ به اهل‌بیت خویش می‌فرمود که من با زهر شهید می‌شوم مانند رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پرسیدند: چه کسی این کار را خواهد کرد؟ فرمود: این کار را زن من جعده دختر اشعث بن قیس خواهد کرد. معاویه به طور پنهانی زهری برای او خواهد فرستاد و امر خواهد کرد او را که آن زهر را به من بخوراند. گفتند: او را از خانه‌ی خود بیرون کن .فرمود:
یکی از امامان معصوم و نوه ی بزرگ پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ حضرت امام حسن مجتبی است که مورد ظلم بنی امیه و دیگر دشمنان واقع شده و با زهر کینه به شهادت رسیده و بعد از شهادت نیز، جنازه مطهر آن حضرت مورد حمله و تیرباران واقع شد.[1]
این دشمنان چه کسانی بودند؟ و چرا با امام حسن مجتبی که به گفته پیامبر سید جوانان اهل بهشت بود این گونه برخورد کردند؟ و هدفشان چه بود؟
معاویه برای اجرای نقشه‌های شوم خود و زمینه‌سازی ولایت عهدی یزید، فقط امام مجتبی ـ علیه السلام ـ را مانع می‌دید ، لذا نقشه قتل آن حضرت را طرح کرد و از همان روزهای نخست با تحریک عوامل خود حتی در درون خانواده امام(ع) نقشه‌هایش را به اجرا درآورد. در هنگام حرکت آن حضرت از کوفه به مدینه نقشه شهادت امام به طور زیرکانه‌ای طرح شد، به گونه‌ای که شخص کوری با عصای مسموم به امام حمله برد و امام را مجروح کرد ، ولی امامم(ع) نجات یافت، بلاذری می‌گوید: که معاویه به دختر سهیل بن عمرو گفت: صد هزار دینار به تو می‌دهم که به امام سمّ بخورانی، و در پایان معاویه توسط دختر اشعث (جُعْده) نقشة قتل امام را به وسیلة سم اجرا کرد. همچنین ابن خلدون می‌نویسد: (یزید با وعدة ازدواج به جُعْده سبب شهادت امام شد.)
پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ بعد از بیست و سه سال تبلیغ رسالت و دعوت مردم به یکتاپرستی و تقوا و ابلاغ دین اسلام در تمام جزیرة العرب، روز دوشنبه بیست و هشتم صفر سال یازدهم هجری در سن شصت و سه سالگی از این جهان رحلت فرمودند. بر اساس روایات تاریخی که از اهل سنت نقل شده است پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در حالی جان به جان آفرین تسلیم کردند که سرشان روی سینه علی ـ علیه السلام ـ قرار داشت و مراسم تجهیز و تکفین و تدفین و نماز آن حضرت را علی بن ابی طالب- علیه السلام - با کمک چند نفر دیگر از بنی هاشم انجام دادند.
در باره روز دفن پیامبر(ص)اختلاف است ؛ ظاهر عبارت شیخ مفید این است که دفن پیامبر (ص) در همان روزى بود که وفات یافته بود. ابن هشام روایت کرده است که آن حضرت (ص) روز دوشنبه درگذشت و روز سه شنبه غسل داده شد و روز چهارشنبه، شبانه، به خاک سپرده شد. ابن سعد نیز مثل همین روایت را نقل کرده جز قسمت غسل در روز سهشنبه. همچنین روایت کردهاند که آن حضرت در روز دوشنبه هنگام غروب جان داد و در تاریکى به خاک سپرده شد و جز نزدیکانش عهدهدار کار او نشدند و در روایتى است که پیغمبر (ص) در سحرگاه شب چهارشنبه به خاک سپرده شد و در روایت دیگرى است که آن حضرت روز دوشنبه هنگام غروب خورشید از دنیا رفت و روز سه شنبه هنگام غروب به خاک
اَشْهَدُ اَنْ لآ اِلهَ الاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً
گواهم که نیست معبود حقی جز او خدا یگانه است و شریک ندارد و گواهم که محمد
نظرات