برخی از آیات معروف قرآن
برخى ازآیات معروف و مشهور قرآن عبارتند از:
1. آیه وحدت: « وَ
اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا » (آل عمران /
103) و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید.
2. اطاعت از
اولی‌الامر: « أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی
الْأَمْرِ مِنْکُمْ » (نساء/59) خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر
خود را (نیز) اطاعت کنید.
3. آیه تطهیر: « إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ
لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ
تَطْهِیراً » (احزاب / 33) خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما
اهل بیت دور کند و کاملاٌ شما را پاک سازد.
4. حکومت مستضعفین: «
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ
نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ » (قصص / 5) ما
می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین
قرار دهیم.
5. جاءالحق: « وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ
إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً » (اسراء / 81) و بگو:حق آمد، و باطل نابود
شد، یقیناٌ باطل نابود شدنی است.
6. و ان یکاد: « وَ إِنْ یَکادُ
الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا
الذِّکْرَ وَ یَقُولُونَ إِنَّهُ لََمجْنُونٌ » (قلم / 51) نزدیک است
کافران هنگامی که آیات قران را می‌شنوند با چشم زخم خود تو را از بین
ببرند، و می‌گویند او دیوانه است.
7 . آیه بسمله: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ».
8.
نفس مطمئنه: « یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلى
رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی
» (فجر / 27تا30) تو ای روح آرام یافته، به سوی پروردگار بازگرد در
حالیکه هم تو از خوشنودی و هم او از تو خشنود است، پس در سلک بندگانم
در‌آی، و در بهشتم وارد شو.
9. آیةالکرسی : در روایات آمده که
آیةالکرسی عظیم‌ترین آیه در کتاب خداست. مردی عرض کرد: یا رسول‌الله! کدام
آیه در کتاب خدا عظیم‌تر است فرمود: آیةالکرسی. نامیدن این آیه به
آیةالکرسی از همان صدر اسلام مشهور بوده، حتی در زمان حیات رسول خدا
صلی‌الله و حتی در زبان خود آن جناب به این نام بیان می‌شد.
«اللَّهُ لا
إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا
نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی
یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما
خَلْفَهُمْ وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ
وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ
هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ
الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ
بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لاَ انْفِصامَ لَها
وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا
یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا
أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى
الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ » (بقره /
255تا257)
هیچ معبودی نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش
است ، و موجودات دیگر، قائم به او هستند، هیچگاه خواب سبک و سنگینی او را
فرا نمی‌گیرد.او لحظه‌ای از تدبیر جهان هستی، غافل نمی‌ماند.آنچه
درآسمانها وآنچه درزمین است، ازآن اوست کیست که در نزد او، جز به فرمان او
شفاعت کند؟ (بنابراین، شفاعت کنندگان، برای آنها که شایسته شفاعتند،
ازمالکیت مطلقه او نمی‌کاهد) .آنچه را در پیش روی آنها (بندگان) و پشت
سرشان می‌داند، (و گذشته و آینده، در پیشگاه علم او، یکسال است.) و کسی از
علم او آگاه نمی‌گردد، جز به مقداری که او بخواهد. (اوست که به همه چیز
آگاه است، و علم و دانش محدود دیگران، پرتوی از علم بی‌پایان و نامحدود
اوست.) تخت (حکومت) او، آسمانها وزمین را در بر گرفته است، و نگاهداری آن
دو (آسمان و زمین) او را خسته نمی‌کند. بلندی مقام و عظمت، مخصوص اوست.
(255)
در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن
شده است.بنابراین، کسی که به طاغوت (بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر) کافر
شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن
نیست.و خداوند، شنوا و داناست. (256)
خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که
ایمان آوره‌اند، آنها را از ظلمتها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی
که کافرشدند، اولیای آنها طاغوتها هستند، که آنها را از نور، به سوی
ظلمتها بیرون می‌برند، آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند. (257)
10.
آیة الوصیة: « کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ »
(بقره / 180) دستور داده شده که چون یکی از شما را مرگ فرارسد.
11. آیة وام: « یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا تَدایَنْتُمْ » (بقره / 282) ای اهل ایمان چون به قرض و نسیه معامله کنید
12. آیة التوجه: « وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ » (بقره / 115) مشرق و مغرب جود و ملک خداست.
13.
آیه روزه: « یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ »
(بقره / 183) ای اهل ایمان به شما هم روزه داشتن فرض کردید.
14. آیه
کتمان: « إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما انزلناهُ ...» (بقره / 159) آن
گروه اهل کتاب، کتمان مى نمایند آیاتی را که ما فرستادیم... 15. آیه نفی
سبیل: « وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ
سَبِیلاً » (نساء / 141) و خداوند هیچگاه برای کافران نسبت به اهل ایمان
راه تسلط باز نخواهد نمود.
16. آیه ولایت: « إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ » (مائده / 55) ولی امر و یاور شما تنها خدا و رسول خدا است.
17.
آیه تصدیق: « وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ » (توبه / 61) و
بعضی (از منافقان) آنان هستند که دائم پیغمبر را می‌آزارند.
18. آیه نفر: « ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً » (توبه / 122) نباید مؤمنان همگی بیرون رفته.
19. آیه سؤال: « فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ » (نحل / 43) بروید از اهل ذکر اگر نمی‌دانید سؤال کنید.
20.
آیه عزت: « وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً »
(اسراء / 111) او بگو ستایش مخصوص اوست که هرگز فرزندی ندارد.
21. آیه نور: « اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ » (نور / 35) خدا نور زمین‌ها و آسمانها است.
22.
آیه مودت: « قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ
فِی الْقُرْبى » (شوری / 23) بگو من از شما اجرت رسالت جزء این نخواهم که
مودت و محبت مرا در حق خویشاوندان منظور دارید.
23. آیه نبأ: « یا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ » (حجرات / 6)
ای مؤمنان هر گاه فاسقی خبری برای شما آورد.
24. آیه نجوی: « یا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا ناجَیْتُمُ الرَّسُولَ ...» (مجادله / 12)
ای اهل ایمان هر گاه بخواهید با رسول سخن سری بگوئید.
25. حساب در
قیامت: « فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ
یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ » (زلزله / 7و8) پس هر کس هموزن
ذره‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند و هر کس هموزن ذره‌ای کار بد کرده
آن را می‌بیند.
26. آیه قصاص: « وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ » (بقره / 179) عاقبت حکم قصاص برای حفظ حیات شماست.