بازنشر/ شناخت اجمالی امام حسین (ع)
سومین
امام معصوم، در سوم (یا چهارم) شعبان سال چهارم هجری در شهر مدینه دیده به
جهان گشود. او دومین ثمره پیوند فرخنده علی ـ علیه السلام ـ و حضرت فاطمه
دختر پیامبر اسلام (ص) بود.
حسین بن علی در دوران عمر خود به شجاعت و آزادگی و ایستادگی در برابر ظلم و ستم شهرت داشت.
مراحل زندگی حسین بن علی ـ علیه السلام ـ
حسین بن علی ـ علیه السلام ـ مدت شش سال از دوران کودکی خود را در زمان
جد بزرگوار خود سپری کرد و پس از آن حضرت، مدت سی سال در کنار پدرش
امیرمومنان ـ علیه السلام ـ زندگی کرد و در حوادث مهم دوران خلافت ایشان به
صورت فعال شرکت داشت. پس از شهادت امیر مومنان (در سال 40هجری) مدت ده سال
در صحنه سیاسی و اجتماعی در کنار برادر بزرگ خود حسن بن علی ـ علیه السلام
ـ قرار داشت و پس از شهادت امام حسنـ علیه السلام ـ (در سال 50هجری) به
مدت ده سال، در اوج قدرت معاویه بن ابی سفیان، بارها با وی پنجه درافکند و
پس از مرگ وی نیز در برابر حکومت پسرش یزید قیام کرد و در محرم سال 61 هجری
در سرزمین کربلا به شهادت رسید.
آخرین بخش زندگی امام حسین، یعنی دوران امامت آن حضرت، مهمترین بخش
زندگی او به شمار میرود و در این کتاب، بیشتر پیرامون همین بخش سخن خواهیم
گفت.
مبارزات حسین بن علی ـ علیه السلام ـ در دوران قبل از امامت
حسین بن علی ع از دوران نوجوانی که شاهد انحراف دسگاه حکومت اسلامی از
مسیر اصلی خود بود، از موضعگیریهای سیاسی پدر خود پیروی و حمایت میکرد؛
چنانکه در زمان خلافت عمر بن خطاب، روزی وارد مسجد شد و دید عمر بر فراز
منبر نشسته است، با دیدن این صحنه، بالای منبر رفت و به عمر گفت: از منبر
پدرم پایین بیا و بالای منبر پدرت برو!
عمر که قافیه را باخته بود، گفت: پدرم منبر نداشت! آنگاه او را در کنار
خود نشانید، و پس از آنکه از منبر پایین آمد، او را به منزل خود برد و
پرسید: این سخن را چه کسی به تو یاد داده است؟ او پاسخ داد: هیچ کس![1]
در جبهههای نبرد با ناکثین و قاسطین
حسین بن علی ـ علیه السلام ـ در دوران خلافت پدرش، امیرمومنان ع،در
صحنههای سیاسی و نظامی در کنار آن حضرت قرار داشت. او در هر سه جنگی که در
این دوران برای پدر ارجمندش پیش آمد، شرکت فعال داشت.[2]
در جنگ جمل فرماندهی جناح چپ سپاه امیر مومنان ـ علیه السلام ـ به عهده وی بود[3]
و در جنگ صفین، چه از راه سخنرانیهای پرشور و تشویق یاران علی ـ علیه
السلام ـ جهت شرکت در جنگ، و چه از رهگذر پیکار با قاسطین، نقشی فعال داشت [4]در جریان حکمیت نیز یکی از شهود این ماجرا از طرف علی ـ علیه السلام ـ بود.[5]
حسین بن علی ـ علیه السلام ـ پس از شهادت علی ـ علیه السلام ـ در کنار
برادر خویش، رهبر و پیشوای وقت، حسن بن علی ع قرار گرفت، و هنگام حرکت
نیروهای امام مجتبی (ع) به سمت شام، همراه آن حضرت در صحنه نظامی و پیشروی
به سوی سپاه شام حضور داشت، و هنگامی که معاویه به امام حسن ـ علیه السلام ـ
پیشنهاد صلح کرد، امام حسن، او و عبدالله بن جعفر را فراخواند و درباره
این پیشنهاد، با آن دو به گفتگو پرداخت [6] و بالاخره پس از متارکه جنگ و انعقاد پیمان صلح، همراه برادرش به شهر مدینه بازگشت و همانجا اقامت گزید.[7]
[1] . ابن حجر العسقلانى، الاصابه فى تمییز الصحابه، ط1، بیروت، دارحیأ التراث - العربى، 1328 ه.ق، ج1، ص -333 حافظ ابن عساکر، تاریخ دمشق، (جلد مربوط به شرح حال حسین بن على)، تحقیق: شیخ محمد باقر محمودى، ط 1، موسسه المحمودى للطباعهو النشر، 1398 ه.ق،ص 141
[2] . ابن حجر، همان کتاب، ص 333.
[3]. حافظ ابن عساکر، همان کتاب، ص 164.
[4] .نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ط 2، قم، مکتبه بصیرتى، صفحات: 114 و 249 و 530.
[5] . نصر بن مزاحم، همان کتاب، ص 507.
[6] . ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، بیروت، دارصادر، ج 3، ص 405.
[7] . ابن حجر، همان کتاب، ص 333. مهدی پیشوایی- سیره پیشوایان، ص143