بازنشر/احادیثی از امام حسین(ع)
قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُ الْعَبْیدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَ هِیَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.
امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا
عدّه ای خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوی بهشت عبادت می کنند که آن
یک معامله و تجارت خواهد بود و عدّه ای دیگر از
روی ترس خداوند را عبادت و ستایش می کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از
ارباب باشد و طائفه ای هم به عنوان شکر و سپاس از روی
معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستایش می نمایند; و این نوع، عبادت آزادگان
است که بهترین عبادات می باشد.
«بحارالأنوار، ج 75، ص 117، ح 5»
قیلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ - علیه السلام - : مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قیلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا یُعنیکَ.
از امام حسین - علیه السلام - سؤال شد کرامت و فضیلت انسان در چیست؟ حضرت در پاسخ فرمود: کنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چیست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفید و سودمند نباشد.
«مستدرک الوسائل، ج 9، ص 24، ح 10099»
قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطی
مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَی النّاسِ مَنْ عَفی عَنْ قُدْرَة، وَ إنَّ
أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.
امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا سخاوتمندترین مردم آن کسی است که کمک نماید به کسی که امیدی به وی نداشته است.
و بخشنده ترین افراد آن شخصی است که ـ نسبت به ظلم دیگری با آن که توان انتقام دارد ـ گذشت نماید.
صله رحم کننده ترین مردم و دید و بازدید کننده نسبت به خویشان، آن کسی ست که صله رحم نماید با کسی که با او قطع رابطه کرده است.
«بحارالأنوار، ج 75، ص 121، ح 4»